De basis van Podiumkunst.net wordt gevormd door de zeven instellingen. Het bestuur van het netwerk ligt bij de directieraad waarin een vertegenwoordiger van elk van van deze instellingen zitting heeft. Wie zijn deze leden in de directieraad en wat drijft hen om de handen ineen te slaan om het netwerk van Podiumkunst.net te vormen? Met deze interviewreeks stellen we graag de directieraad aan je voor. Het spits bijten we af met Remco van Rijn, voorzitter van Theater in Nederland (TIN).
Met meer dan een miljoen items beschrijft Remco van Rijn de collectie van TIN als “het geheugen van het Nederlands toneel.” De collectie is vanaf 2013 ondergebracht bij Allard Pierson van de Universiteit van Amsterdam. “Het bestuur van TIN is een afspiegeling van de sector zelf. Dus het zijn de makers en de direct betrokkenen die eigenaar zijn van de collectie.” En deze makers zijn de mensen waar het volgens Remco allemaal mee begint: “Ik hoop heel erg dat Podiumkunst.net een rol kan spelen om vooral ook voor nieuwe generaties makers als inspiratiebron te dienen.”
De netwerkfunctie van Podiumkunst.net
Vanwege het wegvallen van overheidssubsidie zijn een aantal theaterinstellingen enige tijd geleden al samengekomen in een informeel netwerk. “Deze partijen maakten zich gezamenlijk zorgen om het toneel erfgoed maar voelden ook de taak om dat erfgoed aan te blijven vullen en uit te breiden,” zegt Remco. De netwerkstructuur klopt volgens Remco, “omdat het aansluit bij een organische ontwikkeling die in elk geval in de scenische podiumkunsten, zoals dat zo mooi heet, al wel gaande was.”
“Uiteindelijk begint alles met die kunstenaar - of het nu een componist, een acteur, een regisseur is - die zijn ziel bloot geeft en dat vormgeeft.”
Een inspiratiebron om te creëren
Over de mogelijkheden die de digitale infrastructuur van Podiumkunst.net biedt, zegt Remco zeer enthousiast: “Ik vind het ook echt te gek dat als je nu gaat zoeken op Othello, dat je én de voorstelling van Daria Bukvić bij het Nationale Theater vindt én je vindt die voorstelling uit 1980 bij Toneelgroep Amsterdam én je ziet dat het een opera is van Verdi waarmee je ook bij die mooie enscenering van de Nationale Opera terechtkomt. Dat hadden we voorheen niet, dat soort dwarsdoorsneden. Of een verbinding met componisten, ook hedendaagse componisten, die zich weer door dat materiaal hebben laten inspireren. Het feit dat we nu in zo’n netwerk ook tussen genres en verschillende archieven heen en weer kunnen schieten; daar hadden ze in 2008 bij Theater Instituut helemaal niet over durven dromen.”
De kansen van Podiumkunst.net
Remco noemt het theatergezelschap De Warme Winkel als een voorbeeld van hoe hij hoopt dat Podiumkunst.net gaat werken. Het gezelschap gebruikte filmmateriaal van Pina Bausch’s dansvoorstelling Café Müller voor een eigen voorstelling*. “Ik geloof heel erg in die weg. Het grote publiek bereik je niet met een archief, ook niet als je het ontsluit. Maar wel op het moment dat dit archief een levend archief wordt, een inspiratiebron, een voedingsbron voor nieuwe componisten, nieuwe programmamakers, nieuwe theatermakers.” Dan, gelooft Remco, “bereiken zij samen wel die bezoeker in het land.”
* De Warme Winkel mocht het stuk ‘De Warme Winkel speelt de Warme Winkel’ niet in reprise uitvoeren; The Pina Bausch Foundation Wuppertal, die gedeeltelijk auteursrecht heeft op het stuk, gaf geen toestemming voor extra voorstellingen. Met een memorabele voorstelling voerde de Warme Winkel voor de laatste keer Café Müller uit, waarbij het gehele decor langzamerhand in twee grote shredders werd verpulverd op het toneel.
